Arno'ko gurutza
Herri txiki txiki bat
sortu zan ludian,
"Mutriku" izenakin
Arno'ren onian.
Itxas baso ta mendi
inguru guzian,
Arno'ko Gurutzea
guzien ganian.
Amatxo'k esan ziran
jaio nintzanian,
lendabiziko itzak
arnasa artzian.
Bizi adi, semetxo
pozez ta pakian,
Arno'ko mendiaren
beko barrenian.
Poz-pozik bizi naiz ni
Arno´ren menpian
neure atsegiñetan
zeiñ atsekabian.
Ondo gordea daukat
biotz barrenian,
zuri enzundakoa
aurtxo nintzanian.
Legorrian bezela
itxas zabaletan,
egualdi onarekin
baita ekaitzetan.
Paketsu bizi gera
gu geran lanetan,
Arno´ko Gurutzaren
legue santuetan.
Orain len eta beti
urte askoetan
Mutriku'n beselaxe
beste errietan,
Emen inguruetako
bazter guztietan,
Gurutz ederrak degu
gure mendietan
Mendi polit bat badet
maite biotzetik,
alkarren maite gera
biok aspalditik.
Arno'ko gurutziaz
nago txoraturik,
berdinik ez det uste
inon badagonik.
Ametskor esna nintzan
goiz illun batean,
etxetik irten nintzan
mendiko ustean.
Ene! Zer ikusten det
or aurreko aldean?
Arno´ko Gurutzea
mendi tontorrean
Ez dago aiñ urruti
Arno´ko mendia,
bide galdurik ez da
ederra bidia.
Goazen azkar mutillok !
jauri izerdia !
laizter artuko degu
atseden-aldia
Iya igaro degu,
Biderik erdia,
Ez al dezute ikusten
zerbait irudia?
Begira zelai ortan
txabola txikia,
ez ba da Apaiñ izango,
bera da! egia.
Apaiñera eldu ta
zantzo ba barriak,
Ijiji! batek eta
Ujuju! bestiak
Abots argiz abestuz
abesti maitiak,
alaitasun onian
zar eta gaztiak.
Agur Arno mendiko
ardizai maitiak,
agur zelai eder ta
mendi bitartiak.
Agur Arno'ko Gurutz
eta baserriak,
agur bere menpeko
herritar guziak.
Arkaitzaez josia dan
Arno'ren gorputza,
Arremieta'n zear
Apain'dik goruntza.
(bis)Mutriku'k izan zuan
Jauna'ren laguntza,
mendi artan jartzeko
"ARNO'KO GURUTZA".
